omnibenewolencja niepojęta

Jego sądzono najdłużej
i sądzić się będzie do dnia ostatniego
dopóki nie ukaże odrobiny złości
nutki nienawiści
oraz delikatnej agresji

przestaną Go sądzić i podejrzewać
dopiero wtedy gdy złamie własne prawa
zniszczy długo budowany
i przez wieki wpajany lad

uważa się że czysta Doskonałość nie rozumie
nie pojmuje cierpień własnego dzieła
nie potrafi czuć ludzkim ciałem
ludzkim umysłem
i duszą, tak bardzo zakorzenioną już
w pragnieniach, goryczach i bólach

a On chciał jedynie pokazać czym jest kochanie
kochanie nieznane dla dzikiego człowieczego serca
a podarowawszy najcudowniejszy ze swych prezentów
życie
zażądano więcej
wrzeszczano o wiedzę
i tajemnice
o sens
wbijając w nieświadome ukochanie
coraz to nowsze drzazgi ciekawości

lecz Jego piękny upór i wiara nie upadły

rozumiejąc nieprawidłowości dawnej drogi
pokornie zszedł na grzeszny piasek ziemi
ludzkim głosem nauczając o miłości

spotkało Go niedowierzenie
- przecież On siedzi właśnie na tronie z chmur
z koroną złotą
i śmieszną brodą
starczymi zmarszczkami
trochę niedołężny jak na swój wiek
a jednak wszechmocny,
- to jak może być tym biednym mężczyzną
o łagodnym spojrzeniu ubranym w szmaty, brudnym i głodnym?

wyzywano go, opluwano, kaleczono, bito
ostatecznie ukrzyżowano
zamiast złotej korony zakładając na głowę ciernie

i żaden człowiek nie rozumiał i nie rozumie
dlaczego On
przygwożdżony do drewnianego krzyża
z przebitym bokiem
i rana nasączoną octem
nadal błagał o przebaczenie grzechów
wieczne życie
i powrót do raju

Czy tak wiele oczekiwał prosząc o
całkowite zaufanie
bezgraniczną miłość
i wiarę,
po prostu wiarę ...?



och głupi ludzie
dlaczego nie potrafimy zwyczajnie kochać...

autor

ona_dt

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2008-09-27 01:15:56

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie