ona

Brnęła na przekór wszystkiemu.
Mijała kłody rzucane pod nogi.
NIejednokrotnie podnosiła się z kolan.
W tajemnicy przed nimi, przed samą sobą.
Im bliżej była Jego, tym dalej była od siebie.
Zatraciła w końcu wiarę i duszę.
Zapomniała kim była,
Zapomniała do czego naprawdę dążyła...
Dziś narodziła się na nowo,
Jest kimś innym...

Tamtych ludzi nie ma.
Odeszli tak jak cel i On.
Pojawia się nowy świat.
Nowe wyzwania, inni ludzie, inny On.
Nie popełnia się dwa razy tych samych błedów. Ale czy naprawdę warto?

autor

inna

Dodano: 2004-06-25 15:51:45

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie