One kiedyś miały dom.

Na ich brudnych twarzach
Słońce wymalowało im uśmiech.
By było raźniej, swobodniej.
Z myślą, że nie przestały wierzyć.

W dzień oczyma patrzą
banalnie na świat.
Księżycową nocą nimi samymi
Wołają panicznie o pomoc.

Na pewno nie jedno z nich
Często chodzi głodne.
W małych rączkach bezwładnie
trzymają kawałek chleba.

Dla ciebie jest to tylko drzazga.
Dla nich, to deska ratunku.

Nie każdy z nas to widzi.
Ślepcze-przejrzyj w końcu na oczy.
Kiedy ty wydajesz pieniądze,tak mimo chodem.
Jedno z nich umiera, bo musi

autor

Ilusion.

Napisany: 2007-03-17 Dodano: 2007-03-17 13:37:28

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie