opadłe szczęście

Powalony niespodziewanym bezdechem
anioł,
poczuwszy skwar burzliwej ziemi,
tkliwie prostuje złamane skrzydła
mijającym wiatrem skute.
W uniesione dłonie
łapie uporczywą obietnicę nieba,
która wzmaga ból przymusu stąpania
po twardej tafli próżni.
Ona pochłania dotykiem
wygraną wolność
przenikania pragnieniem stalowego mroku

Dziękuję Aniu, mam nadzieję, że jest już czytelniej ;)

autor

nikea

Napisany: 2010-06-10 Dodano: 2011-01-24 06:45:54

Ten wiersz przeczytano 915 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie