OPOWIEŚĆ MAJOWA...

Maj! Cudowny miesiąc przecież.
Maj, majówka itd…
Wiedzą, starzy, młodzi, dzieci,
Że się w maju wszystkim chce!

I mnie – staremu bykowi
Coś się chciało, że aż hej!
I jak zwykle Wam opowiem
Bom jest straszny wodolej.

„Kumpel” ma prześliczne wiśnie,
Które kwitną, jak zbóż łan.
Niech te wiśnie, dunder świśnie!
Przez nie jeszcze kaca mam.

Rozesłano wici w koło,
By się spotkać w sadzie tym,
Że będzie miło, wesoło,
Że aż pójdzie w niebo dym!

Cóż kwiat warty jest bez pszczółki,
Lub bez „płynu” – człeku mój?
Na nic proszki i pigułki,
A więc nas przyjechał rój.

Rozpaliliśmy ognicho,
Każdy wyjął to co miał.
Było świetne towarzycho,
Każdy przygrzał, to co chciał!

Była kiszka w grubym flaku,
Korniszony – to się wie
Kiełbasa z rożna na haku,
Fraszki, wiersze no i śpiew…

Więc śpiewano: „szła dzieweczka”,
Oraz innych piosnek sto,
Kropiąc czystą ogóreczka
I nawet nam nieźle szło!

„Młody” - wył, jak organista
- po prostu słowiczy śpiew!
Pomogła mu chyba „czysta”
– bez niej ryczy niczym lew.

Kiedy wiara się już spiła,
„młodzian” chęć na miłość miał.
Każda panna była miła,
Lecz nie dostał czego chciał.

To nie pora na amory
Bawić się z kiełbaską, chlać…
Więc usłyszał: - coś Ty chory?
Swą kiełbaskę w ogień wsadź!!!

Zaczął „młodzian” coś tam rzęzić,
Że nie dostał czego chciał…
Przewiesił się na gałęzi
I … do rana smacznie spał.

Każdy z nas miał mocno w czubie,
Na życie pomysłów sto!
Ja ten stan uwielbiam, lubię!!!
Świat jest piękny, że ho ho!

Gdy skończyły się „kropelki”,
Gdy nikt nie rozróżniał słów,
Zostały puste butelki,
Czas się żegnać. Bywaj zdrów!

A więc kończy się biesiada,
Już rozstania nadszedł czas.
„Kumpel” nasz na motor wsiada
Wrzuca bieg i… pełny gaz!

Mknie przez stawy i szuwary
Na dwóch gazach, jak V-2!
Choć motorek, to grat stary,
Lecz jak wicher naprzód gna!

Nagle coś się zakurzyło,
Motor zawył niczym szop…
„Kumpla” na nim już nie było!
W rowie leżał biedny chłop!

Szczęście ponoć głupim sprzyja,
Obił tylko nogi dwie
I choć go bolała szyja
Na spotkanie z żonką mknie!

Żona widząc „kumpla” blada,
Zamknęła mu drzwi na klucz
I przez dziurkę mu powiada:
- Idź się „kumplu” dalej włócz!

-Nie można go tak traktować!
Czy on winien, że się schlał?
Przecież mógł się rozchorować,
Gdy pod drzwiami, jak pies spał!!!

Powrót mój był dużo lepszy,
Bom do domu Fiatem pruł.
Stara chciała mnie opieprzyć
Już do ręki brała stół…

Ja się uchyliłem w lewo
I powiadam do niej tak:
- Słuchaj, idź no Ty na drzewo,
Albo na pobliski krzak!

Gdzieś Ty była, jak strzelali
Małpy? Koleżanki Twe!
Ciesz się, że Cię nie zdybali!
Czego Ty ode mnie chcesz?

Po wiązance tej niedużej
Poszedłem do łoża spać.
Mogłem więcej, lepiej, dłużej…
Lecz do pracy trzeba wstać.

Rano wstaję nie na fali...
Chce się płakać, jęczeć, łkać!
W głowie huczy, serce wali
Oj, nie będę więcej chlać!!!
---------------------------------
Kwiaty, pozostawmy pszczołom!
One wiedzą jak i co!
Miłość dajmy białogłowom,
A sami nie pijmy bo:

- Wódka zgubą jest narodu!
Ona w głowach mąci wciąż!
Źle jak pijesz ją za młodu!
To jest żmija! To jest wąż!!!

Wprawdzie wódka jest dla ludzi.
Pij z kulturą! Kielich, dwa,
Byś nie potłukł się, pobrudził,
Żebyś trzeźwy umysł miał!!!
-----------------------------------
Ale Wam powiedzieć muszę,
Bo szanuję wszystkich Was,
Że mnie znowu dzisiaj suszy…
A więc chyba pójdę w las!

Rozpalimy tam ognisko.
Będzie wódka, wino, śledź …
I powtórzy się znów wszystko,
Bo jest fajnie śrubę mieć!!!

Wierszyk ten napisałem 30 lat temu, dziś tylko wprowadziłem małe poprawki i uzupełnienia...

autor

Gacek

Napisany: 2006-05-20 Dodano: 2006-05-20 07:52:47

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie