Osamotnienie
Każdy człowiek jest innym kwiatem w ogrodzie wszechświata. Dlatego emanuje sobie tylko właściwym pięknem". Aldona Różanek
.
,,Język rozróżnia dwie strony bycia
samotnym, stworzył
słowo,,osamotnienie'',by wyrazić ból
samotności i słowo ,,samotność'', by
wyrazić płynące z niej piękno.''
Osamotnienie przyczyn ma wiele,
komunikacja zamknięta w cieniu,
inność i pogląd rany wciąż ściele,
wartość umniejsza, nawet w grzeszeniu.
Osamotnienie, to jest ból faktu,
to nieprzyjemna dla ducha słabość,
brak towarzystwa z ludźmi kontaktu,
dla dróg rozwoju zgubiona radość.
Osamotnienie, to boleść duszy,
choroba wnętrza przez opuszczenie,
wyobcowanie myśli zagłuszy,
gdy niespełnione idzie pragnienie.
Osamotnienie, to brak porządku,
gdy świat wewnętrzny podwaja braki,
w nim rytm istnienia bezmiar rozsądku,
klęsk, upokorzeń, cierpień oznaki.
Osamotnienie, to trend obcości,
bez zrozumienia nawet rodziny,
nosi na sobie rys nie-kochania,
źródło w poczuciu krzywdy i winy.
Osamotnienie, to brak rozmowy,
choć są sygnały, że los się wali,
brak ich w odbiorze, stan alarmowy,
milczenia wiele, a wnętrze pali.
Osamotnienie, to dokuczliwość,
gorsza w działaniu niż ból fizyczny,
niezrozumienie, gdy osobowość,
ma inny wymiar, czasem kliniczny.
Osamotnienie, to też tęsknota,
za innym światem i zaistnieniem,
za dobrym słowem, ciepłem ochota,
i miłym gestem i przytuleniem.
Osamotnienie, to jest ucieczka,
w świat wyobraźni z masą przesądów,
w poszukiwaniach maleńka świeczka,
rozświetla ciemność ludzkich osądów.
Osamotnienie zagłuszyć łatwo,
stłumić je w sobie, bądź też znieczulić,
praca, alkohol, doktryna tratwą,
ból pozostanie, nie da się tulić.
Osamotnienie ma lek skuteczny,
to jest życzliwość i akceptacja,
i dobroć człeku - problem odwieczny,
wyrozumiałość, gdy inna racja.
Co to jest prawdziwe Ja? To kim jesteś, a
nie to, co z Ciebie uczyniono...Paulo
Coelho
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny. ..Jan PaweŁ II
Komentarze (34)
samotność ma to do siebie, że dotyka każdego z nas.
Zawsze z przejęciem czytam wiersze o samotności, bo
jej nie znam.
Pozdrawiam serdecznie :)
ciekawie nietuzinkowo na temat samotności ...nie znam
samotności i nie życze nikomu takiego stanu ducha:-)
pozdrawiam
Nauczyłam się żyć w samotności
i nie doskwiera...
Pogodnego dnia:)
pięknie i refleksyjnie:) pozdrawiam Halina
Dobry refleksyjny wiersz o osamotnieniu. Pozdrawiam
serdecznie - przyjacielski.
Człowiek nie jest stworzony do samotności
Pozdrawiam serdecznie Halinko
osamotnienie bywa tragiczne moc serdeczności
wielowarstwowo, na czynniki pierwsze rozłożyłaś
samotność, do cna wyczerpałaś temat, a puenta super,
bardzo podoba mi się Halinko, serdeczności :)
Pewnie masz rację z tym osamotnieniem ,smutne to co
piszesz ale i też prawdziwe
pozdrawiam
Piekny wiersz, osamotnienie to ciężka sprawa, bardzo
smutna. Pozdrawiam serdecznie. :)
A może by tak.. posłuchać dobrych rad... i zatańczyć
tango.. z tą samotnością :) Pozdrawiam.
osamotnienie musi byc straszne,
samotnosc czasowa ma dobre strony, mz:)
pozdrawiam
samotność stoi na skrzyżowaniu
osamotnienie - jest tam, gdzie już drogi nie ma
mądrość prostych prawd
pozdrawiam :)
Świetny wykład o samotności o wielu twarzach. Dotyka
nas w różny sposób, tracąc bliskich, przyjaciół,
spory, i wiele różnych problemów. Pozdrawiam
serdecznie Halinko i dziękuję za komentarz:-)))