Ostatnia kropka
Zamykam się w wierszach od środka,
jeśli się kończą, kończę się ja,
więc nie stawiajcie na końcu kropki,
życie, nieżycie, szukanie trwa...
Zawsze jest szansa na promień światła,
niechby się wdarło, nawet już dziś,
oczy wciąż pragną barwnych witraży,
nie zamykajcie za wierszem drzwi.
Życie jest w treściach niedokończonych
i postrzępionych, bez ogłady,
w pozawieszanych myślach, emocjach,
nigdy zaś w kropce,
a gdzie jesteś ty?
autor
marcepani
Dodano: 2016-08-01 16:23:20
Ten wiersz przeczytano 1487 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
pięknie, podoba mi się...pozdrawiam :)
Czasem takie zamknięcie, taka konserwa jest bardzo
przydatna.
dziękuję Aniu :)
Piękna refleksja...
Bardzo dziękuję za piękny komentarz - Katarzyno -
pozdrawiam.
Dominuje obraz twórczej energii, nasyconej tęsknotą i
barwną refleksją. Treści niedokończone to ta tęsknota
- ona wibruje gdzieś w przestrzeni, a emocje nawet
zamknięte w strofach - zaczynają swoje życie, nasycone
trwaniem poszukiwania rymów. Piękna i estetyczna gra
słów - podziwiam i serdecznie pozdrawiam - dziękując
za wspaniałe przyjęcie mnie do grona poetów :) miło mi
bardzo :)
Podoba mi się Twój wiersz marcepani
Pozdrawiam serdecznie :)
no tak, po kropce to już nic...dlatego 3x :)
ciekawie ...może lepiej nie zauważać jej jest taka
mała ale ma w sobie coś wielkiego::-)-)
pozdrawiam
Ciekawy przekaz wiersza, zatrzymuje i
zastanawia.Pozdrawiam serdecznie.
Oby tej kropki nigdy nie było bo ona nieraz kończy
wszystko.Pozdrawiam
...zawsze jest szansa na promień światła i tego się
trzymajmy,,,a ktopkę zostaw w niebycie...czasem ona
taka malutka, trudno ją dojrzeć...pozdrawiam
, - przecinek, :o)
Życzę Ci
abyś nigdy nie odnalazła
tej kropki...(:
kropka to kończy nasze istnienie,
po kropce pustka - nie ma już nic,
chociaż czasami coś się przypomni,
śmiech na ustach gdy dobry wyc
Pozdrawiam serdecznie