Owad

dom dźwiga cień
przenosi przez okna
prosto w nasze myśli

od których szarzeją serca

cisza staje się owadem
przeźroczystym lepkim
nieruchomieje
gdy stygnie noc
i gdy odchodzimy
ze ściśniętym gardłem
bez słów
cicho jak plama światła

albo deszcz rozpuszczony
w ziemi



Het huis draagt de schaduw
voert die door de vensters
recht in onze gedachten

waarvan de harten vergrijzen

de stilte wordt een insect
transparant kleverig
onbewogen wanneer de nacht afkoelt
en als we heengaan
met een brok in de keel
zonder woorden
stil als een lichtvlek

of de regen
opgelost in de grond


/SL/

http://www.youtube.com/watch?v=9-ZVeAKYNLk

autor

ILL

Napisany: 2005-07-09 Dodano: 2011-06-01 21:15:36

Ten wiersz przeczytano 1504 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie