Pachniesz jak kwiat dzikiej...

Pocałunek na Twojej dłoni, rzekłem wtedy Tobie ,,Pachniesz jak kwiat dzikiej jabłoni"

Pamiętam ten spacer pamiętam ten dzień
Pamiętam tą dróżkę i twój obok mnie barwny cień
Szłaś przodem bym ciebie podziwiać mógł
Na złotym piasku zostawiałaś ślady swoich stóp
Byłaś ubrana w przeźroczysta sukienkę
Podziwiam przez nią twoje sylwetkę
Włosy z tylu zakrywały twoje plecy’
Jacy byliśmy sobie bliscy, niedawno jakże dalecy

Słońca blask rozświetlał gwiazdki w twoich włosach
Jakże byłaś piękna w pełnej powabnej urocza
Wokoło ciebie motyle fruwały, fruwały
Ja tobą oczarowany byłem cały
Zatrzymałaś się i odwróciła do mnie twarz
Jaka piękna ona była . nad wyraz

Podszedłem do ciebie na zbliżenie ciał
Jakże wtedy, jakże ze wtedy bym ciebie chciał
Dałaś mi swe ręce do całowania.
Ustom swoim nie wzbraniałaś
Cisza zalęgła jak w czasie monstrancji podnoszenia
Przyroda nas przyjęła, miłości naszego narodzenia

Przytulona do mnie pachniałaś kwiatem dzikiej jabłoni
Naszej miłości rzekłaś nikt nam nie zabroni
Przed bogiem i ciszy natury klękałem przed tobą
Całowałem dłonie ty pocałunki słałaś nad moja głową
Pamiętasz mówiłaś o chwili gdy dotknęłam ciebie miłością
Podniosłem ku tobie oczy z żarliwością
Trzymałem twoje dłonie w swoich, czułem puls serca
Tym przemawiałaś do mnie, chce być w miłości wierna

Złoty piasek pozostał na moich kolanach i twoich stopach
Był świadkiem wyznania dwóch serc roztopach
Zielone laki, w ukwieceniu zatrzymały na chwilę czas
Wiele miłości było na ścieżce, wiele jest dziś ona w nas

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2011-12-11 Dodano: 2017-12-11 04:41:49

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie