Pałac smutku

...proszę tylko o płomyk...

19.09.2006


przechadzam się zimnymi korytarzami pałacu smutku
owiewa moje ciało mrożący oddech
jest mi tak zimno
cały drżę

pragnę teraz przytulić ciebie
ogrzać zziębnięte ciało w ramionach twoich
ciebie zabrał nie ubłagany czas

słyszę w oddali znajomy głos
płynie pośród kamiennych ścian
ja to wiem
w tej zimnej budowli zamknął miłość moją

tak bardzo zimno mi jest
serce skuwa rozpaczy lód
czekasz na mnie
pragniesz ciepłych słów
dam ci to wszystko
proszę o jedno tylko
przytul mnie na chwilę choć
ogrzej zziębnięte ciało
nie pozwól umrzeć mi
rozpal ogień miłości ostatni raz

zimno
drżę
na ustach lodowaty pocałunek śmierci czuję
ostatnia błagalna prośba
zabierz mnie z pałacu smutku

proszę
na twoją twarz pozwól spojrzeć
nim zamknę oczy już
proszę
z zimna drżę

Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-09-19 Dodano: 2006-09-23 17:31:49

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie