Pamiętaj

Nigdy nie zapomnij mojego imienia
To boli bardziej niż wszelkie zranienia
Tak dobrze pamiętaj, że nawet nocą
Wykrzyczysz je głośno tuż przed północą

Pamiętaj pierwsza i ostatnią literę
To krótkie imię, nie proszę o wiele
Nawet, kiedy istnieć przestanę
Niech imię moje będzie ci znane

Bo ja nie proszę o nic ulotnego
Złota, kamienia, pieniądza przemijanego
Ale coś, co zawsze zostanie
Te kilka liter zapamiętane

A gdy tylko wyszepczesz pomocy
Przybiegnę, i w dzień i w nocy
Wystarczy krzyknąć tu do pomnika
„Dopomóż, z zza światów, Monika!”

autor

mikka

Napisany: 2006-04-26 Dodano: 2006-04-29 08:05:24

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie