Pamiętaj
Memento mori
Zegar wciąż tyka
zapomnieć nie daje,
że życie jak płomyk świecy
i tak
w końcu zgaśnie.
I na nic zaklęcia
współczesnych szamanów,
szklanych wyroczni
fałszywe rady.
Kimkolwiek jesteś,
cokolwiek zrobisz,
z prochu powstałeś
i tak
w proch się obrócisz.
autor
Jan Hieronimus
Dodano: 2016-02-10 14:09:38
Ten wiersz przeczytano 510 razy
Oddanych głosów: 3
Klimat Refleksyjny
Tematyka
Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
to co pozostaje...
Gdyby na tym tylko kończył się nasz los, to co za
zanaczenie by miał fakt, że kiedyś istnieliśmy. Chyba,
że sami tego chcemy.
I słusznie tu jesteśmy tylko gośćmi.
Dzisiaj brzmi jak wiersz okolicznościowy. Miłego
wieczoru.
Piękne przesłanie, szkoda, że człowiek o tym zapomina.
Pozdrawiam.