Pamiętam siebie.

Pamiętam złote lato na wiejskich drogach.
Spokój dni i nocy - praojców marzenie i porażka.
Pamiętam śmiech oczu i krew na policzkach.
Śmierć pamiętam w bladości oczu płynącą.
Pierwsze słowa do niej i dreszcz dotyku dłoni,
które teraz twarde - ciosają życie jak drwa.
Pamiętam pierwszą wódkę i szybkie bicie serca.
Sny po dzikim wdychaniu brudnego powietrza.
Pamiętam co spieprzyłem, bo zapomnieć się nie da.
Mam wszystko w głowie, bo do tego się nadaje.
Szkoda, że pamięć nie da mi życia w kredycie.

autor

nikt

Napisany: 2007-10-29 Dodano: 2007-10-29 19:45:16

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie