Z pamiętnika samotnika: Nareszcie!

To już koniec, wyżej nie wejdę, nic nie muszę,
Trzeba bowiem mierzyć swe siły na zamiary,
Mogę spokojnie wrócić do swojej pieczary,
Z całą pewnością na więcej się już nie skuszę.

Ostatnich kilka lat to prawdziwe katusze,
Najwyższy czas na profity dużej miary,
Mam w sobie jeszcze okruchy młodzieńczej wiary,
Wiem jednak, że wszystkich łez świata nie wysuszę.

Zatem kolejny papierek będzie w szufladzie,
Jak dotąd całkiem sporo się ich tam zebrało,
Chyba nawet można by mówić o przesadzie.

Nie wiem ile dni jeszcze przede mną zostało,
Powinno być łatwiej w tej codziennej paradzie,
I tylko to jedno miejsce pustki zaznało.

autor

Cymbał Brzmiący 87

Napisany: 2017-02-21 Dodano: 2017-02-22 22:08:52

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie