Para-lot-nie

moje.

sznurówki łopocą, mówisz
i tylko świst słyszę,
gdzieś łapiesz linę z paniki
utkaną nim, blok odskoczył

pozwól rozłożyć ręce, choć raz
przytulę powietrze, którego
tak mało ostatnio , bo
pęd już nie straszny

i cisza w rozwianiu, myślałem
żeby obciąć, ale przynajmniej
czuje prędkość z jaka bliżej do prawdy,bo mijam
te pary, szepczące o dachach

i tez tam bylem w rozbiegu,
puszczając dłoń, chyba jedyną
na całym tym, które o milimetr
przed wzrokiem

nie czuj urazy, choć nie miauczę pod oknem
i raczej jutro po mleko nie pójdę,
takie liryczne,
wiec proszę dębową

i nie.

autor

K4K_AFK

Napisany: 2008-03-11 Dodano: 2008-03-11 15:06:42

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie