W parku
"Bez ciebie jesień dogoni mnie, bez ciebie marzeń oduczę się, bez ciebie pasjans nie wyjdzie mi w pochmurne dni..."
on i ona trzymali się za ręce
zobaczyłam ich w parkowej alejce
pochyleni ku sobie zbierali kasztany
w szelest liści zasłuchani
i ja znalazłam rudy kasztan na ścieżce
chciałam podnieść go dla ciebie
i ofiarować na szczęście
jak talizman
jak serce na dłoni
ale w parku byli tylko oni
https://www.youtube.com/watch?v=VjpWtOVKe-4
wrzesień 2010
autor
Renata Sz-Z
Dodano: 2019-10-29 18:26:47
Ten wiersz przeczytano 1321 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Niby tylko kasztany ,a jaka melancholia...pozdrawiam
serdecznie.
Wzruszasz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niby niewiele a jak bogato:)
Wzruszający...Pozdrawiam-:)
Smutno.
Pozdrawiam:)
w zbieraniu kasztanów samemu jest coś smutnego :( może
też że pora jesienna ? Ale pozdrawiam i przytulam do
serca :)
Teraz już wiem. Przypomniałem sobie, że przecież
dzieci w szkołach robią zabawki z kasztanów,
a to, co dzieci biorą do ręki, musi mieć dobrą
energię.
Już mi głupio za tamten komentarz.
BordoBlues:)przepraszam że Ci odpisze pod wierszem
Renaty:) kasztany mają pozytywną energię zwłaszcza jak
się je nosi w kieszeni:)
Wzruszam się jak patrzę na ludzi w podeszłym wieku
trzymających się za ręce...też bym tak chciała
podarować komuś kasztan ale mam wnusia i razem
zbieramy kasztany:)pozdrawiam serdecznie:)
Wiersz piękny, zawsze wiedziałem, że w kasztanach jest
zła energia.
serdeczności Renato :):)
Nie zawsze widok zakochanych ludzi cieszy...czasem
boli...
Pozdrawiam :)
nie było komu go dać...- smutkiem powiało.
Tak naprawdę liczy się to co w sercu noś ten kasztan
na szczęście :) miłego wieczoru
Jaka szkoda, a mogło być tak pięknie...
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładnie, choć powiało smutkiem. Miłego wieczoru:)