Pech
Pech od wielu lat wciąż mnie spotyka,
Wciska w życia zapomniane kąty.
Z rozczulenia aż skacze mi grdyka,
Oraz złość, że to rok jest już piąty.
Wcześniej miałem spokojne widzenia,
Sny wyraźne, i jawę spokojną.
Nie poznałem też smaku cierpienia,
Odpychany od miejsc drżących wojną.
Szedłem sobie zwyczajnie na spacer,
Lub leżałem lenistwem znudzony.
To, dlaczego o pechu mym płaczę,
Tym nieszczęściem zbyt długo męczony.
Kiedyś miałem bezczelne pragnienie,
A to właśnie pięć lat mija właśnie.
By oskarżyć tępotą istnienie,
Że nie widzi, że świat cicho gaśnie.
No i stało się faktem już znanym
Klątwa padła na moje czynniki.
Pechem jestem do dziś opętany,
Na nic płacze czy drgania też grdyki...
autor
Grand
Dodano: 2012-03-24 09:02:16
Ten wiersz przeczytano 902 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Pech niestety istnieje coś takiego,
przechodzi przez nasze życie jak nasze kroki.
Pozdrawiam serdecznie :)
Może odwróci się karta
pechowa jest nic nie warta
niech cię już nic nie nurtuje
pech szcześciem wnet zasmakuje.
Pozdrawiam.A tego pecha przegoń,gdzie pieprz rośnie.
Kto ma pecha to ma...+)
Pesymista - bla, bla, bla...
A zmieńże punkt widzenia - patrz wiosna idzie,
pechowi kopa na zapęd i wpuść promyk słonka przez
okno. Wiosennie pozdrawiam.
Jeszcze tylko dwa latka zostały,
zaprzyjaźnisz się z pechem, zobaczysz,
że ten pech, toż to peszek jest mały!
I świat będzie wyglądał inaczej !
Pecha powinno się omijać dużym łukiem,chociaż można
się przyzwyczaić:)) Ładny wiersz.Pozdrawiam ciepło
Ja bym się rozżaliła a Ty rozczulasz nad swoim
pechem.Można i tak.Pozdrawiam.