W pętli zniewolenia.
Pętla z drutów kolczastego drutu,
Oplata szyję duszy,
Gniewem ściśnięta,
Krwią brocząca.
Oczy utkwione w pustkę,
Kroki powolne, bezwolne,
Serce bije w rytm bicza,
Wiatr szepcze pieśni boleści.
Nadzieja niczym mrówka,
Tli się w mroku rozpaczy,
Szukając promienia słońca,
Co przebije chmury udręki.
Pętla zniewolenia dusi,
Gniew i nienawiść karmi,
Ale gdzieś w głębi serca,
Tli się płomyk wolności.
Płomień, który trzeba rozniecić,
Siłą ducha i prawdy,
Zerwać pętlę zniewolenia,
I odzyskać utraconą wolność.
Komentarze (6)
[W tytule nie stawia się kropki]
I te przebłyski trzeba wykorzystać, trzeba umieć
zawsze posługiwać się rozumem, nie tylko podpuchą
chili.
Takich chwilowych uniesień - powodowanych szczypaniem
przez złe duchy jest ogrom. To właśnie demony niszczą
ludzi i im podpowiadają różne bzdety, ale niestety -
Bozia dała ludziom rozum, by z niego korzystać. Jeśli
ktoś nie umie, potem cierpi podwójnie.
I te przebłyski trzeba wykorzystać, trzeba umieć
zawsze posługiwać się rozumem, nie tylko podpuchą
chili.
Takich chwilowych uniesień - powodowanych szczypaniem
przez złe duchy jest ogrom. To właśnie demony niszczą
ludzi i im podpowiadają różne bzdety, ale niestety -
Bozia dała ludziom rozum, by z niego korzystać. Jeśli
ktoś nie umie, potem cierpi podwójnie.
ale są przebłyski nadziei, i tego trzeba się trzymać.
Można być niewolnikiem i być jednocześnie wolnym.
Wolność można sprzedać- oddać komuś za przywileje,
korzyści, etc.
Domyślam się, że autor stracił wolność osobistą.
Zniewolenie, opisane jako pętla z drutów kolczastego
drutu, symbolizuje ograniczenie, które sprawia, że
autor czuje się uwięziony w swoim życiu, pozbawiony
możliwości samodzielnego podejmowania decyzji i
realizowania swoich pragnień. W wyniku tego
zniewolenia doświadcza gniewu, rozpaczy i bezsilności.
Wolność, której brakuje autorowi, to wolność myśli,
wyboru i działania, którą próbuje odzyskać poprzez
siłę ducha i prawdy.
(+)