O pewnym, polnym maku

Dedykuję wszystkim Paniom, kobietom, dziewczynom...

Czerwony, polny mak
Smutny przy drodze stał
Bo nieszczęście w życiu to miał
Że zakwitł akurat tam

Zazdrosny był o te róże
W swoich ziarenkach odczuwał żal
Bo nie chciał być makiem już dłużej
Pragnął jak one - być piękny aż strach

Bo róże - myślał -
Stoją w klombach, albo w rabatkach
W pięknych ogrodach wśród ludzi
A kto by pamiętał o takich jak ja
Przydrożnych kwiatkach
Co stoją w rowach przy których się kurzy

Aż pewnej słonecznej niedzieli
Nadszedł ogrodnik, nożyce miał w ręce
Nożyce te róże przy ziemi obcięły
A mak ?
Nie widział ich już więcej...

Rósł sobie dalej, tam gdzie stał
I czasem tylko łza
Zakręciła mu się w oku
Na wspomnienie tego dnia
Gdy ścięto sąsiadki zza płotu

Drogie Panie, Każda z Was ma w sobie coś indywidualnego, unikatowego i jedynego w swoim rodzaju :)

autor

taki_1

Napisany: 2007-01-17 Dodano: 2007-01-17 08:40:12

Ten wiersz przeczytano 809 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie