Pieśń Czerwonego Lasu

Pod błękitnym niebem, wśród zieleni lasu,
Samotny żyje strażnik zaklętego czasu,
I opowiada mi wśród liści szelestu,
Dzieje od momentu jego mistycznego chrzestu,

O bitwach tu rozegranych,
O barwie płomieni,
O uczuciach zakochanych,
O tych, którzy pamiętali i tych którzy zapomnieli,

A brzozy chyląc korony potwierdzają słowa,
Gałęziami się stykają jakby łacząc dłonie,
Płacze jedyna tu wierzba od starości płowa,
Delikatnością swych listków masuje mi skronie,

Gwardzista lasu nadal nuci swą opowieść,
O wypowiedzianych życzeniach do spadających gwiazd,
O ludziach, którym dawał tu wypoczynek i ukrycie,
O nowych narodzinach wśród ptasich gniazd,
O dziwnej grze którą nazywał "szachowinicą-życiem",

A gdy szykowałem się do powrotnej drogi,
Podarował mi coś co miało być moją siłą i pamięcią,
Słów jego wypowiedzianych symbolem i pieczęcią,
A gdy to otrzymałem na piamiątkę nazwałem zawczasu,
Miecz ten, który odtąd nazywa się,
Pieśń Czerwonego Lasu.

autor

Serafin

Napisany: 2005-10-07 Dodano: 2005-10-07 15:14:21

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie