Cicha rota

Jak rozżarzona stal, jak słońce w zenicie,
Jak nocą księżyca srebrny sierp,
Tak błyszczy w nas samych masz mały skarb - życie,
Jaśniejący w takt muzyki naszych serc,

Przecinam mgłę snów o stłuczonych lustrach,
Cichną szepty o dzieciach przeznaczenia w kartach tarota,
Niech jak lód zastygnie na mych niemych ustach,
Mojej małej duszy wiecznie cicha rota,

Drobnymi dłońmi miecz ze srebra wykuję,
Aby życiowych problemów przeciąć lichy splot,
Aby Los wiedział, że po świecie podróżuję,
Jak mały, lecz wolny szarobury kot,

I jak biegnę przez życia otoczony światłem,
Jak wszystkimi zmysłami chwytam pory roku,
Jak na oceanie łąki sam staję się wiatrem,
Jak serce mnie podrywa do tygrysiego skoku,

Zamknij teraz oczy, widzisz?
To życie drzemie w Tobie,
Jak aniołek w puchowej kołderce,
I tylko pomyśl...
Czy trzeba czegoś więcej?

autor

Serafin

Napisany: 2005-09-10 Dodano: 2005-09-14 12:28:03

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie