Pieśń ludzkości
gęsta mgła
okraszona wspomnieniem
łzą pamięci
płynie
niesie pieśń ludzkości
tysiące głów
stoją we mgle
każdy śpiewa swą pieśń
smutku
lecz i czci
płomień płonie
serce pamięta
usta mówią pacierze
wierzą
lub wierzyć chcą
oni zaś daleko
utuleni szczęściem
oświetleni jasnością
słyszą
pieśń każdy o sobie
autor
adrmus
Dodano: 2007-10-28 21:09:54
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.