Pijana zieleń

Wszystkim tym, których boli nieszczęście najbliższych...

Nie ma zieleni traw
Ani mojego życia.
Umarła z biegiem lat
Od zbyt ciągłego picia.

Zbyt chciwie się poiła
Smutkiem innych ludzi.
Istnienia sens zgubiła -
Ten, nigdy nie powróci

Na nic twe naiwności,
Wskrzeszanie optymizmów,
Gdy w tej głupiej miłości
Aż nazbyt pesymizmów.

Bo, gdy pokochasz szczerze
I szczęścia smak poczujesz,
Żal innych znów cię bierze
I smutek odnajdujesz.

Bo darmo szukać rady
Na ludzki gniew i żale,
Nie znajdziesz już ogłady,
Radości nie ma wcale.

Nie próbuj więcej mówić
I głowa w mur uderzać,
A żale do snu tulić
I innych ból uśmierzać.

Bo tylko cię wyśmieją
I kaftan ci założą,
Bo ludzie wnet głupieją,
Gdy serce gniewem zmrożą.

Nie próbuj się w to mieszać,
To każde dziecko wie -
Im bardziej chcesz pocieszać,
Tym bardziej żal ich żre!

Najgorzej to nie umieć pomóc..

autor

Nemainin

Napisany: 2008-01-20 Dodano: 2008-01-27 13:38:36

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie