Pląs

Nie napiszę dramatu, gdy mówią: życie bierz całe!
Kobieta, która odeszła jak motyl w mym sercu na stałe.
Jak dzban do wody mieć się może skrzętniej,
niż mój liryczny dzban , do waszej racji wielkiej.
Nie pojmują Cię tłumy, nie dla nich tworzyłeś,
exegi monumentum w marzeniach ukryłeś.
Nie komedię, satyrę, jeśli przyjść by miała,
ochota na rubaszne zdania, oby odleciała.
Śmiech życia drogą, nie dla moich okien,
które za młodu śledziłem, odkrywczym okiem.
To jak do ściany elegia wieczorna,
bo co czuł w myślach autor, nie ważna melodia.
Toczyć głaz , jak Syzyf po ciernistych wzgórzach,
jaki plan tam, dla mnie uknuła Twa róża?
Przykładowe pląsy? Oby chociaż brzmiały!
Dla waszego słuchu, kary omijały.
Nie, to tylko ten co wodą obmył ciało,
pragnął żyć na nowo- lecz tak się nie stało.

autor

kaznodziej

Napisany: 2011-03-10 Dodano: 2011-03-10 21:45:18

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie