Pląsawica
neurologicznie
zabijasz z podstępem
zmutowałeś swoje przestrzenie
próżno opłakiwać siebie
wisząc nad niepamięcią
niezborność ruchów
kaleczy niedołężność
w chwilach zamkniętych
jak popychadło leżę
jutro będzie inaczej
odłączę od stada
szybko przemijających
tylko ślad w pamięci zostawię
Komentarze (12)
Smutno i z refleksją, zatrzymujesz...
Pozdrawiam
Twoj wiersz mnie na dluzej zatrzymal:)
Pozdrawiam:)
Takie wiersze zostają w pamięci, bo przejmują ale i
wprawiają w zakłopotanie, jacy jesteśmy bezsilni...
Dobrej nocy.
Smutny, refleksyjny, ale dobry wiersz. Zapamiętam.
Pozdrawiam:-)
Dobry wiersz. Zapamiętam. Miłego wieczoru.
Przerażająco smutny...w chorobie czasami jesteśmy
bezradni:)
smutny i wzrusza
niestety choroba o której piszesz
przeraża - pozdrawiam
Melancholijnie, smutno...czasem musi być i tak.
wiersz wzruszający....
Zatrzymał mnie....
Pozdrawiam
smutno pozdrawiam
smutek ...nie powinno się tak myśleć to jutro przeraża
....
pozdrawiam ;-)
Jak dla mnie - w odbiorze przekazu wyczułam groźbę,
obym się myliła.