Plastyczny afekt.
K.
Zbyt daleko jest dłoń moja
od Twojej czerwieni.
Głuche jest to bicie serca
w naszym wspólnym ciele.
Zbyt odległe są nasze
głosy w pokoju bez ścian.
Nieme jest wołanie Twojego
ciała o jedną krople życia.
Zbyt puste teraz mam oczy,
gdy patrzę w przyszłość.
I ślepe mam zmysły i
martwe pragnienia swoje.
Ty jeden jesteś jak nieistniejąca
melodia, a przecież miałeś Być.
Wszystko zamknęło się w Tobie,
lecz zbyt daleko do Siebie nam.
"Unborn babies so happy Because they've never tasted an oxygen" [Underlegend - Pati Yang]
autor
Merenwen
Dodano: 2008-04-21 14:09:28
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
"Zbyt puste mam teraz oczy gdy patrzę w przyszłość -
ładny wiersz przepęłniony smutkiem, cierpieniem po
utraconej milości i brakiem nawet nadziei, miał być
a jego nie ma. Ładni, wymownie, może się podobać.
czasami chcemy dotknąć, poczuć..a ktoś stawia krok w
tył..nieosiągalny..nie zdając sobie sprawy z naszego
cierpienia..
Pięknie napisane; melodyjnie. To jeden z tych wierszy,
który wdziera się w duszę i niepozwala zapomnieć.
Bardzo smutny a zarazem świetnie nakreślony wiersz, ma
swój urok osobisty i wart jest chociażby podwójnego
przeczytania!
a przecież miał być. tak, zdecydowanie smutne. ale
b.ładne.
Pozdrawiam/+