Płonie Ogień
Wiersz dla Karola Jana Pawła drugiego w rocznicę jego śmierci
Płonie ogień w sercach tłumu
gdzieś w górach szukał sobie
sławy jest wielki .
W swoim blasku nie przeszkadza
by w górach sobie pisał w
świetle wpatrzony słowiańskim echem
Gdzie prawda jeszcze przenika
gdzie w górach nie zauważono geniusza który
to pisał.
A w górach
wyszedł poeta
na Góry Sącza
odetchnął
pomilczał chwile
spojrzał w niebo
proszącymi licami
Potem wziął pióro
i stworzył dzieło
wszechczasów
a Sądeczanie
bili brawa!!
Tajemną ścieżką w lasach
widziany jest tam w historii
zapisany treścią wieczności
niech się stanie.
Poeta wszechczasów wypływa w przestrzeń
słowa jak strumień
w ciszy zostaną a łódka płynie dalej.
Apryasz wojciech
autor
Arin
Dodano: 2007-10-16 09:01:56
Ten wiersz przeczytano 499 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Myślę, że tym wierszem oddałeś cześć naszemu Ojcu JP
II? Tak mi przyszło do głowy bo to dzisiaj rocznica!
najwyrazniej to jakis mutant który ma dwie główy (
dwie twarze ) :)
Jak dla mnie to bomba - wiele myśli łączących się
zgrabnie w całość. Autor(ka) Diama zdaje się
zapomniał(a) o mimice - prosić można wieloma częściami
ciała.
W tym wierszu interpunkcja niekonieczna.
jak dla mnie, to zlepek urwanych myśli,
nie wiadomo ...o co chodzi w tym wszystkim?
Brak interpunkcji ( jak zwykle)
powtórzenia "górach",,"sobie","pisał"-wychodzi masło
maślane i zaciemnia obraz tego co autor miał na myśli.
"pomilczał chwile
spojrzał w niebo
proszącymi licami"
lico to twarz ! jak można spojrzeć na coś twarzą?
pomyśl trochę zanim coś napiszesz.