płynę potrzaskaną łodzią...

Płynę...jeszcze płynę... potrzaskaną łodzią,
często we mgle białej i gęstej jak mleko...
słowa, zamiast pomóc... ranią mnie i szkodzą...
drugi brzeg...mój Boże...wciąż jest tak daleko.

Płynę...a łódź niosą niespokojne fale...
gdzieś latarni morskiej zamigocze blask...
widzę jakiś ląd...jednak płynę dalej,
tam gdzie niezbadany i nieznany świat.

Tak smakuje życie we śnie i na jawie...
jeszcze moją gorycz czyjeś ręce słodzą...
z tobą, czy bez ciebie, muszę płynąć dalej...
ale dokąd... powiedz...potrzaskaną łodzią...?

autor

return

Napisany: 2007-03-31 Dodano: 2007-04-01 10:18:50

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie