Po cichu

Po cichu

Skowyt Wadery rozniósł się po stokach
wielokrotnym echem się odbijając
wzywa stado na ucztę krwawą
w poświacie księżyca

Na zboczu góry na zielonej łące
stado owiec spokojnie przebywało
skubiąc trawę soczystą
bądź przymykając oko

Wilki posłuszne swojej pani
przybyły wnet pośpieszne
ostrzą swe zęby mocne
zapach krwi już smakują

Pewne bezkarności atakują głośno
owce spojrzały nie zareagowały
przed nimi stanęły owczarki podhalańskie
wiki zawróciły pomknęły uciekając

Jeśli chcesz coś upolować
rób to po cichu bez rozgłosu
choć milczenie jest srebrem
ze złotem są rozkosze

Łódź 23.08.2012 Mirosław Pęciak

autor

miniek183

Napisany: 2012-08-23 Dodano: 2012-08-24 00:43:44

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie