po kolana w słońcu

wypatrzyłam je z daleka,
kiedy tylko most minęłam
i pobiegłam, jak wariatka,
tamta chuda siedmiolatka..

tak, jak ona roztrzepana,
utonęłam po kolana
w nadnarwiańskim, mokrym słońcu,
wreszcie dziko roześmiana..

uśmiechały się radośnie
i śpiewały: "witaj w domu",
wyciągnęłam do nich ręce
i wtuliłam twarz
w kaczeńce..

patrzyłam na nie oczyma dawnej mnie i przez chwilkę zdawało mi się, że jestem tamtą piegowatą małą dziewczynką, która znała każdą ścieżkę w promieniu paru kilometrów od swojej drewnianej chatki.. przecież w głębi duszy nadal nią jestem.. :)

autor

ash

Napisany: 2006-04-29 Dodano: 2006-04-29 20:54:31

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie