Po trzeciej stronie

Nie lubię tych jasnych dni
W nich tyle rzeczywistości
Zbyt wiele stalowej powagi
Za wiele dzikiej sztuczności

O skały znów rozbita prawda
Bo wstyd milczał, zbyt wiele
Nie chciał się przyznać, o nie
Dusił się w zmarzniętym ciele

I przyjemny mrok obok usnął
Włosami zagarniał me dłonie
Jasny dzień ślinił ku ciemności
W złotej nic nie wartej koronie

Umysł kołysze się z wolnością
Która maluje papierowe ściany
Ta śmiertelna zieleń wtula się
W nieśmiertelny spokój zabrany

Zmarszczonym palcem dotykam
Płócien i szkiców niewidzialnych
Zamykam oczy by znów spojrzeć
Na obraz świata spraw banalnych

autor

MaRyLiN

Napisany: 2007-03-05 Dodano: 2007-03-05 22:01:15

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie