Pociągi życia
W superekspresie szaleńcze lata
zwykłym dojrzałe życie wciąż pędzi
a w parowozie starość już sapie
aż po ostatni przystanek – błękit.
autor
magda*
Dodano: 2015-06-20 11:26:15
Ten wiersz przeczytano 881 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
ostatni przystanek, dalej bilet
niepotrzebny,,,,pozdrawiam
"ostatni przystanek – błękit"
No niestety...
Pozdrawiam, magdo :)
Fajnie Magdo,chociaż ten ostatni przystanek to duży
znak zapytania...
Pozdrawiam.
Piękna refleksja o nieuchronnym.Pozdrawiam serdecznie
trafnie i refleksyjnie ....
ostatni przystanek oby w błękicie;-)
pozdrawiam
To jest fajne - "ostatni przystanek - błękit". Całość
tez się podoba.
Świetna,trafna,pomysłowa miniaturka.
Dokładnie tak jest.
Miłego dnia życzę:)
Tak to jest.
Pozdrawiam:)
Ładnie ujęta życiowa refleksja. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
zgrabne mini przykuwające uwagę...
pozdrawiam pięknie:)
Pomysłowo :-)
Dobre:)
taka Kolej rzeczy, Magdo:)
parowóz mnie rozbawił:)
Piękna miniaturka...
Ok - zgoda nawet bez "w" jest wielopłaszczyznowość
np nam [ludziom] zwykłym