Podróż po całym świecie LV

Kolejna odsłona tego cyklu.

"Podróż po całym świecie LV".
30.12.2020r. środa 10:51:00

I
W kolekcji prywatnej byłem nie raz, a jednego razu widziałem więcej pięknych cudów. Tak raz widziałem jak św. Jadwiga godzi Konrada Mazowieckiego z Henrykiem Brodatym Śląskim. Jest to olej na płótnie z 1873 roku, a autorem jest Feliks Sypniewski.
Święta ta żyła w latach około 1180-1243. Była nieprzeciętną kobietą i już za życia uważana za świętą. Została kanonizowana już po 24 latach po śmierci. Czasy owe były czasami rozbicia dzielnicowego, a w 1228 roku wybuchł spór o Kraków pomiędzy jej mężem a księciem mazowieckim Konradem, który jest znany z tego, że dwa lata wcześniej sprowadził krzyżaków.
Na obrazie widzimy jak Jadwiga klęczy i dziękuje Panu Bogu za wysłuchane prośby. Obok stoi jej mąż Henryk Brodaty, który spogląda z wyrzutem na siedzącego obok Konrada i pokazuje mu leżące na ziemi kajdany, w jakie został zakuty. A zamyślony Konrad zdaje się w zadumie myśleć nad niegodziwym czynem, który zrobił. No i z którego się wycofał po perswazji świętej Jadwigi.
Autor obrazu to ceniony niegdyś, a dziś zapomniany malarz warszawski. Od 1860 roku regularne wysyawiał swoje dzieła w warszzawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Za ten obraz zdobył II nagrodę w konkursie zachęty w 1873 roku.


Jestem świeżo po ponownej po latach
Lekturze Krzyżaków Henryka Sienkiewicza
I wspomnienia mi wróciły.

Na Nowy Rok i na sylwester "marzeń"
Książka, myuzyka, coś z tzw. telewizji.
No i te wspomnienia i przeżycia
Z minionych chwil.

Na pogodę duszy
Proste i szczere życzenia,
Które przełamią tą niemoc.

Ja liczę na czas spelniającej się nadziei.
Pewna długowyczekiwana chwila
Musi w końcu nadejść.
Ciągle odwlekane w czasie,
A człowiek dostaje obłędu.

Niewiele pozostało,
Dlatego w nowe
Od początku wpatrumy się.
Dotychczas każdy kolejny rok
Był coraz gorszy,
Jednak może w końcu na naszą stronę
Przechyli się ta szala zwycięstwa.


II
W Waszyngtonie w National Gallery of Art znajuje się obraz z 1614-1616 roku, jest to olej na płótnie. Przedstawia Daniela w Jaskini Lwów, a autorem jest Peter Paul Rubens.
Mamy Nieteraz zwariowane czasy i te protesty, więc mając jeszcze inne osobiste trudności musiałem myślą gdzieś popłynąć i powspominać. Tak oto wylądowałem za Wielką Wodą a na myśl przyszedł mi ten obraz.
Daniel cieszył się szacunkiem i zaufaniem Babilonii, której służył
Nie zmieniło się to po przejęciu władzy przez perskiego króla Dariusza. Został jego doradcą, a to zbudziło zawiść perskich satrapów. Oni to postanowili uknuć intrygę przeciw temu żydowskiemu prorokowi.
Na obrazie tego autora widzimy Daniela przedstawionego na modlitwie. Jego oczy skierowane są ku górze a zwierzęta zachowują się spokojnie, a leżące u dołu obrazu ludzkie kości świadczą, że zwykle rzucają się na ofiarę. Skrawek błękitnego nieba jaki widzimy nad Danielem to znak, że Daniel przetrwał noc, a na rozkaz Dariusza, jego królewscy słudzy odsunęli kamień, który nakrywał jaskinię. Za moment nadejdzie ocalenie.


Jakby nie koronawirus to od kilu dni
Byłby w Turynie
I tutaj spędzałbym sylwestra
W ramach spotkania organiowanego
Przez braci z francuskiej wioski Taize.

Jednak sytuację mamy jaką mamy,
Więc tylko w wsponieniach i w rozmarzeniu
Wędruję po świecie.

W Jaskini Lwa, w szponach Korony
Zatapiamy się
Nostalgia i niemoc.

A Ty drobna, ludzka istotko
Trwaj i nie poddawaj się.


III
Ukraina- Lwów, teraz tam wspomnienia niosą mnie. W tamtejszej katedrze ormiańskiej na obrazie można podziwiać pogrzeb św. Odylona. Jest to fresk z 1927 roku, a autorem jest Jan Henryk Rosen.
Fresk ten jest wyjątkowy z dwóch powodów, a mianowicie po pierwsze najprawdopodobniej to jedyne przedstawienie w sztuce pogrzebu św. Odylona, któy żył w latach ok. 962-1049.
Był on opatem benedyktyńskim z Cluny. Swoją drogą o Cluny przez lata pisałem wielokrotnie, a w tym francuskim miasteczku nieopodal np. Taize byłem w swym życiu osiem razy.
A po drugie wyjątkowość tego dzieła jest taka, że artysta namalował dwa kondukty jeden pod drugim.
Mnisi niosą ciało zmarłego, a jego głowę otacza aureola. Kondukt prowadzi opat, bezpośredni następca zmarłego.
To malowidło jest częścią wystroju wspomnianej katedry ormiańskiej we Lwowie. Jego autor żył w latach 1891-1982, a więc jest nam stosunkowo współczesnym twórcą. Zasłynął także z wielu dzieł plastycznych o tematyce sakralnej. Zwłaszcza zrealizowanych w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszkał od 1937 roku. Freski we Lwowie powstały na zamówienie Józefa Teodorowicza, który był arcybiskupem lwowskim obrządku ormiańskiego.


Częssto też wspominam Ukrainki
Jakie w życiu spotkałem,
Zwłaszcza tą jedną,
Sprytną oszustkę!

Jednak to, co z tamtejszej katedry
Do mnie przybywa przenosi mnie
Także do francuskiego Cluny
Oddalonego o około
Dziesięć kilometrów
Od Taize, które noszę w sercu.

Także zapętla się wszystko
I znów jestem jakoby
Albo na letnim spotkaniu
W samej wiosce tam na francuskiej ziemi,
Albo na sylwestrowym wyjeździe.

Turyn w tym roku się nie odbywa,
Więc wspomnienia wracają w lata wstecz.
Do Wrocławia,
Madrytu,
Bazylei,
Rygi,
Walencji
itd.

Ciało zmarłego, oby nie na koronę,
Nie na inną chorobę,
Lecz na sędziwe lata.

Jednak nawet i dziś
(W dniu publikacji)
Będąc na pogrzebie
Widzimy człowieka
W sile wieku,
Daleko do sędziwości,
Daleko już od młodości.

Ledwie kilka wiosen temu Abraham.

No, ale i połowę młodsi
Przez nas parafian
Też zostali pochowani.

Tak to w nie sylwestrowym nastroju
Przyszło nam w szarudze
I deszczu
(W momencie pisania)
Kończyć

Amen.

Miło, że znów jesteście :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2020-12-30 Dodano: 2020-12-31 09:59:01

Ten wiersz przeczytano 1360 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie