POECI! synowie języka!

...czas Twojego życia...

Jak każdy jesteś zwykłym człowiekiem,
To od Ciebie zależy co zrobisz z życiem.
Zajrzyj do swego wnętrza, czegoś poszukaj.
Wyciągnij to na zewnątrz i światu oddaj.

Każdy z nas ma gwiazdę w sobie.
Promień światła, słońce...masz to w sobie!
Poeto wyjmij z pochwy miecz swój,
Przelej na papier cały talent swój!

Piórem możesz uczynić dobrego wiele,
Pokaż wszystkim co drzemie w Twoim ciele.
Nie zważaj na to co złego mówią,
Bo nie wiedzą do czego słowa służą.

Będą Cię hańbić, wyzywać, przeklinać,
Na przeciw nim wyjdź i pokaż co można dać
Od siebie, mało kto Cię doceni
Ale pokaż, że z dumą stąpasz po Ziemi!

My poeci... armia nasza niezliczona,
Ty, ja, my, wy, on i ona.
Nie bójcie się tych którzy gardzą wami,
Bo jesteśmy wszyscy dumnymi języka synami.

dla poetów na beju... i nie tylko...

autor

Mefo

Napisany: 2006-01-31 Dodano: 2006-01-31 15:00:35

Ten wiersz przeczytano 368 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie