Poetą być...
Poeta to taki dziwny człowiek
o uduchowionej jaźni
czasami nieobecny
utkany z wzniosłych uczuć
czasami życie go drażni
szczęścia taki nie zazna
bo nazwać go nie umie
ciągle szuka chce czegoś
życia nie rozumie
bo jest ono dla niego
wielką zagadką
przekłada je jak książkę
z tajemniczą zakładką
po kieszeniach nosi
ołówki kolorowe
z utęsknieniem ogląda
świty i zachody nowe
i marzy i czeka
a dusza wciąż wyje
szczęśliwy gdy wreszcie
oazę przyjaźni odkryje
napisany 15.I.2015 r.
autor
ARABELLA
Dodano: 2015-01-08 17:35:55
Ten wiersz przeczytano 1965 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
pięknie - poezja to ,,oaza przyjaźni''
stosownie to ujęłaś; poezja nie zdradzi a pomoże w
samotności często wybawi z opresji myśli
duchowe strofy
pozdrawiam
Dzień dobry Arabello
Witam Cię o poranku i pozdrawiam bardzo serdecznie,
dziękując za miłe odwiedziny i pozdrowienia, jak też
za pozytywny komentarz dotyczący mojego wiersza. Życzę
Tobie cudownego, pogodnego i miłego dnia :) Halina
och, poeta to zaiste dziwna istota ;-)
Bardzo dobry wiersz
Ja poetka nie jestem
Pozdrawiam serdecznie :)
Za wysokie progi jak na moje nogi jak mawiał mój
dziadek.Pozdrawiam serdecznie.
dobry wiersz,pozdrawiam
Wspaniały wiersz.
W poezji za wysokie progi
nie byłem poetą i nim nie będę pod górę, kręte
wyboiste drogi
by wyjść na najwyższą grzędę. Pozdrawiam
dobrze że tylko ja wierszokleta
nie dygoczący ani też ckliwy
i jak widzicie zawsze z humorem
a na dodatek zawsze szczęśliwy:)
pozdrowionka od wierszoklety Tomka:)
świetny przekaz; do refleksji* pozdrawiam
Nie jestem poetką a myśli biegają i spokoju nie dają a
jak oni to przeżywają.Przedstawiłaś ich życie
codzienne w tym wierszu.
Miło było przeczytać .
Ładny wiersz.
Pozdrawiam mile:)
jesteś, jesteś wielka niedźwiedzico, pozdrawiam
Uff, jakie to szczęście, że nie jestem poetą:))))
Przyjaźń to przylgnięcie do duszy, która czyni
właściwy użytek z własnego rozumu, kochając ludzi i
Boga, przyjaźń należy do najpiękniejszych i
najbardziej wartościowych przeżyć w ludzkim życiu, a
jej pragnienie jest zakorzenione w naturze człowieka.
Tak to bywa.Pozdrawiam.
refleksja i rzeczywistość
pozdrawiam