Poeto
Dla wszystkich pieśniarzy.
Niech złototwórcze wargi twe
Zamienią w złoto czego tylko się
tkniesz,
Niech miecz twój zniszczy potok tych
łez,
Niech słowa twoje zameinią się w wiersz,
Niech głowa twoja urodzi dziś pieśń
By nocą okrutną zaczął się wiec
I nikt srebrnym rankiem nie mówił ci
"precz!".
Niech czas się zatrzyma i ruszy wstecz
Byś nadal po świecie mógł dziś się wlec
I byś mógł dalej nowinę nieść.
Niezatrzymane wskazówki kręć
Żeby nie było, że nie nadejdzie kres.
Poeto śliczny unieś mnie gdzieś,
wysoko nad miasto, wysoko nad wieś
Bym widział dobro wśród ludzkich rzęs
Pod tymi maskami co noszą je.
I teraz ostatnie spod ręki mej słowo:
Pozwól mi umrzeć i zrodzić się na nowo!
A szczególnie dla tych co piszą, jak ja, wyłącznie dla siebie i najbliższych.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.