Wino rocznik 87

Wziąłem tabletkę,
A tabletka wzięła mnie.
Potem, stojąc nad brzegiem rzeki,
Wpatrzyłem się w pstrągi
Tańczące w świetle pierwszych gwiazd.
Grzmiące niebo zapłakało
Nad ludźmi
Patrzącymi,
Myślącymi,
Zajętymi zakupami jak gdyby nigdy nic.
A jednak coś.
Coś wytrąca ich od czasu do czasu z tego szału zakupów codziennych.
Czasami patrzą na jaskółkę,
Drzewo,
Bezdomnego psa.
Myślą czasami.
Rutyna zamieniła się w życie
Wytrącając osad na duszy jak stare wino.
I czekają aż znajdzie ich jakś koneser...

Stracone marzenia są jak stare wino: doskonałe i nigdy ich nie spróbuję.

autor

Daron

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-19 11:57:59

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie