Poezją życie
Piszę wierszyki w dobrze znanych
słowach,
które wymyślił ktoś, kiedyś przede mną,
mój jest duch myśli które skrzętnie
chowam,
między wersami i to wiersza sedno.
Gdy w swoich wierszach chcę zmieniać świat
cały,
piszę odezwy, oskarżenia rzucam,
dociera do mnie jakim jestem małym
i jakże strach mi zamieszał w uczuciach.
Gdy zaś miłości wkładam aureolę,
bądź kiedy staram się ją zmieszać z
błotem,
oddaję w wierszu swoje myśli chore
i miłość własną zamkniętą w tęsknotę.
Tak swoje życie przelewam na papier,
uczucia pilnie cenzurując w głowie,
między wersami ducha swego łapię,
by mi potwierdził że wciąż jestem
człowiek.
Bo jak nie patrzyć i jak nie odczuwać,
błądząc pomiędzy piekiełkiem a niebem,
życia poezję jak strawę przeżuwam,
będąc poetą jedynie dla siebie.
Komentarze (23)
Pan też jest już i dla nas, trudno nie zgadzam się,
chyba pierwszy raz, ale jak to mówią kiedyś on musi
być- znowu nie tylko pięknie ale bardzo życiowy:)
Dziękuję za wiersze, czytam z ogromną przyjemnością
potrafią chwycić za serce:)
Tak swoje życie przelewam na papier,
uczucia pilnie cenzurując w głowie,
między wersami ducha swego łapię,
by mi potwierdził że wciąż jestem człowiek.....
niech to będzie jako motto wiersza
Piękny,....nie,Ty nie piszesz dla siebie,lecz dla Nas
też,...a nawet przede wszystkim dla Nas... :)
Piękny wiersz, dobrze, że swoje odczucia umiesz
przelać na papier w tak poetyckiej formie. Z serca
pozdrawiam i sercem dziękuję :)
Szczera prawda Karacie...Piękny wiersz...Pozdrawiam
serdecznie...
Między wiersze wkładam swe marzenia, jak diamentu
strzegę ich, tyle w nich pragnień do spełnienia,
w wierszach sens mego życia tkwi.
Pozdrawiam :)
...i dla mnie też:))) karacie piszesz znakomicie,
przecież wiesz:) uwielbiam czytać Twoje wiersze.
Pozdrawiam niezwykle serdecznie:)
Piszę wierszyki w dobrze znanych słowach,
które wymyślił ktoś kiedyś przede mną,
mój jest duch myśli, które skrzętnie chowam
między wersami - i to wiersza sedno.
Gdy w swoich wierszach chcę zmieniać świat cały -
- piszę odezwy, oskarżenia rzucam.
Dociera do mnie, jakim jestem małym
i jakże strach mi zamieszał w uczuciach.
"i jakże strach mi" ten zapis jakos mi nie pasuje
Gdy zaś miłości wkładam aureolę,
bądź kiedy staram się ją zmieszać z błotem,
oddaję w wierszu swoje myśli chore
i miłość własną, zamkniętą w tęsknotę.
Tak swoje życie przelewam na papier,
uczucia pilnie cenzurując w głowie,
między wersami ducha swego łapię,
by mi potwierdził, że wciąż jestem człowiek.
Bo jak nie patrzyć i jak nie odczuwać,
błądząc pomiędzy piekiełkiem a niebem,
życia poezję jak strawę przeżuwam,
będąc poetą jedynie dla siebie.
Warto podszlifowac, bo to niezly wiersz.
KARACIE JESTEŚ DLA MNIE WIELKIM POETĄ.
Badz poeta dla siebie, i dla nas :)
Samo życie - to dotyczy nas wszystkich. Cieplutko
pozdrawiam + zostawiam
Wiersz byłby dobry gdyby nie fakt,że jest bardzo
nierytmiczny. Źle się go czyta.
W treści wiersz jest dobry. Skłania do refleksji.
Piękna jest Twoja poezja,
w którą wkładasz cząstkę siebie.
Z przyjemnością czytamy.
Pozdrawiam:)
Wiersz zamyśla nad tym dla kogo i po co się pisze
wiersze .
Tak trzymaj! Bo wiersze piszesz naprawdę dobre, warto
zaglądać , warto poczytać!!!