w pogoni za szczęściem

Czasami tak jest że gonimy za tym szczęściem a ono o
tak mija nas hmmmm czy ono mija nas czy my goniąc za
nim nie zauważamy i je mijamy...i znów Ryszardzie
sprawiłeś że trzeba było pomyśleć...dla Ciebie jak
zawsze z uśmiechem:)

Wesoły i idealny. Pragnąc bardzo szczęścia,czasem go
niedoceniamy,a potem mijamy,znajdując się po czasie w
tym samym miejscu startu.

Strasznie mi się podoba. Limeryk z polotem ( też bym
tak chciała pisać...)

"im wyżej się wspinasz

tym bardziej wzrasta ciśnienie,

ci, którzy zdołają

przetrwać

dowiadują się

ze odległość

miedzy

szczytem a

dnem

jest

nieprzyzwoicie

wielka.

a przed tymi, którym

się powiedzie

odsłania się

ten sekretu
ze nie ma
żadnego sekretu"
(O RYWALIZACJI - Bukowski Charles)
Taki jest mój komentarz do twojego wiersza Ryszardzie-
wierszem, ponieważ sporo czytam ostatnio i samoistnie
mi się to nasuwa.

Jak widać za szybko okrążał, albo adresu nie znał.
Ciekawy limeryk.

Prawda oj prawda - chyba do tego był dobry turysta - a
jak my nazwiemy siebie?Ile razy okrążymy świat? O-O..

Za szybko chciał wszystko osiągnąć, znów sie znalazł w
tym samym punkcie /wyjścia/.
Króciutko ale bardzo wymownie.
Podoba mi się.

Nie zawsze pośpiech wskazany :))) Podoba mi się
limeryk

prawda stara jak swiat...szczescie nosimy w sobie....a
"w chwili gdy zaprzestajemy podróży okazuje się że
jesteśmy na miejscu"...fajnie ujete

to prawda, czasami tak bardzo pragniemy i dążymy do
szczęścia, do lepszego, że wracamy do tego samego
punktu, podoba mi się