Pogrzeb...

Brałem udział w pewnym pogrzebie;
na cmentarzu, pod kasztanami
i błękitnym, zadumanym Niebem,
posrebrzonym z rzadka obłokami...

I tłum wielki był tam zgromadzony,
wszyscy stali w skupieniu nabożnym,
a z dzwonnicy słychać było dzwony,
co melodię wygrywały trwożną...

Wszyscy mieli w oczch łzy, ja także
nie wstydziłem się łzy uronionej.
Zauważył ból na mojej twarzy
pewien człowiek, całkiem nieznajomy...

I powiedział przyciszonym głosem:
ten, kto zniknął w niebieskich wierzejach
musiał być dla Pana bliski dosyć...
Bardzo bliski. To moja Nadzieja...

W rocznicę odejścia Kogoś bardzo mi bliskiego...

autor

hallski

Dodano: 2006-05-17 05:56:00

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie