Pogwarzymy?

Choc bardzo sie staram krokiem do przodu
uciec od pustych pejzazy
i dotknac marzen dalekich, jak przestrzen
nic sie juz dzis nie wydarzy.

I nawet noca, gdy sen nie przychodzi
i wszystkie koty sa czarne
jak slepiec bladze po gorach przypomnien
szczatki z nich sklejam niezdarnie.

Przystaje na moment tak bez pospiechu
szelest zalosny gdzies lapie
mecza mnie jednak dosc puste obrazy
na czasem zniszczonej mapie.

A przeciez wystarczy snem cie wywolac
przytulic dobroc twej twarzy
w sennych objeciach tak jak dawno temu
o dobrych czasach pogwarzyc.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-11-07 06:43:43

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie