Póki czas

Popatrz na kwiaty, na motyle,
na słońce, które jeszcze praży,
bo już za moment, już za chwilę,
może to zniknąć o czym marzysz.

Przecież nie warto kruszyć kopi,
choć nie musiało się to zdarzyć,
co nas dotknęło bezpowrotnie
i teraz długo w serce parzy.

Niech czas za siebie już nie patrzy,
idź z podniesioną głową – przecież,
los skłonny wszystko ci wybaczyć,
ty jemu nigdy - za nic w świecie.

Gdy czas otuli szronem skronie,
wiatr zaszeleści liśćmi w lesie,
to bez sprzeciwu powiesz zgodnie
- że za oknami, jest już jesień.

Kazimierz Nowacki

autor

Kazimierz

Napisany: 2015-11-03 Dodano: 2015-11-03 19:12:25

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie