Pokłonów bić nie będę

Stoję tak sobie cicho z boku,
obserwatorem będąc zdarzeń.
Nigdy też nie opuszczam wzroku,
gdy mam się poddać słusznej karze.

Ale pokłonów bić nie będę,
całować rękę co bat miała.
Historię można pisać z błędem,
lecz prawdę czcić by wiecznie trwała.

Dziś dyplomacja to układy,
ważenie słów by nie bolały.
Zapominanie czasów zdrady,
choć takie przecież bieg swój miały.

Ja nie chcę drapać, gryźć i ranić,
krew burzyć skutkiem czyjejś winy.
Lecz nie pozwolę się tumanić,
by zapominać zła przyczyny.

Stoję tak sobie cicho z boku,
pozornym będąc widzem zdarzeń.
Nigdy nie spuszczam jednak wzroku,
gdy ktoś oszczerstwem mnie ukarze.

autor

Grand

Napisany: 2009-09-01 Dodano: 2009-12-19 15:11:22

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie