Pokoik

Siedząc w pustym pokoju
przy pustej porcelanie
myśli się o rzeczach -
- których nie ma

Wspomina utopioną rybkę
kota z połamanym wąsem
oazę z podróży na biegunie -
- i słowa niewypowiedziane

Tak miało być -
- być może
ale te ściany takie smutne
i kanapa idealnie zasłana

W naszym pokoiku -
- choć "nas" wymyśliłam
jedno krzesło kubek kalendarz
na nim zeszłoroczna data.

autor

asiaaa

Dodano: 2007-12-14 15:05:35

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie