Pomóżcie

Ten wiersz napisałam po pewnym wydarzeniu i dedykuje go tym, którzy nie są obojętni żadnemu człowiekowi. Bo nie ważne czy alkoholik czy biedak to też człowiek i nie możecie o tym zapominać. Obojętnośc jest okropna, dlatego walczmy z nią!!!

Siedzi sobie na chodniku,
Obok niego przechodzi ludzi bez liku.
Nie może się podnieść i każdy o tym wie,
Lecz nikt mu ręki podać nie chce.


Idzie dziewczynka, mała, rozbawiona,
Patrzy na człowieka, i idzie tak zapatrzona.
Zaczyna rozmowę, ręke mu podaje,
A on wstaje i uradowany jak radio nadaje.


Lecz ona nie ma czasu zbyt wiele,
Żegna się z panem i idzie do siebie,
A facet do swego domu kuleje.


Wtem ona słyszy wrzasków kilka naraz.
Wraca się i widzi jak dwóch typów go nawala.
Potem uciekaja, a ona podchodzi.
Przeciez drugi raz komuś pomóc nie zaszkodzi.


Pomaga mu wstać i podprowadza do domu.
To będzie dla niego jakieś miejsce schronu.
Dziewczyna zwątpiła w ludzi, po tym co zobaczyła.
Pomóżcie w niej to zmienić, aby znów uwierzyła.

autor

Kamilcia_forever

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-25 21:20:09

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie