Popioły przeszłości

„Więcej tego Tobie nie zrobię
Możesz mi zaufać, chcę być dalej z Tobą”

Czekałem na Ciebie... przecież wiesz
Czekałem kładąc się spać
Czekałem w snach swoich
A obudzony... obudzony, nie ustawałem
Mogłem iść naprzód, lecz mimo to nadal czekałem
Tylko na Ciebie...
Pamiętasz jak podarowałem Tobie różę?

Weź głęboki oddech i spójrz za siebie
Spójrz co mi uczyniłaś...
Spójrz na mnie, stoję tuż za Tobą
Dostrzegasz mnie jeszcze, czy już o mnie zapomniałaś?
Stoję na rozdrożach mego życia
Tu kończy się jedna, a zaczyna kolejna długa podróż
Która wiedzie mnie przez kręte labirynty mych uczuć
Coraz niżej i niżej...
Gdzie szara rzeczywistość zrywa złudzenie szczęścia
A odwieczne marzenia stają się tylko rozmytą iluzją
Zatopioną głęboko w lustrze wody
Lecz cóż to dla Ciebie znaczy...

A może to właśnie jest moja wewnętrzna ścieżka
Może tu znajduje się początek i kres mych poszukiwań
Tu, u wrót milczącej pamięci

Zobacz... cóż za wspaniały, słoneczny dzień
Ile szczęścia i radości mnie otacza
Ale jakie to ma znaczenie
Skoro nie ma już „nas”...
... i tak naprawdę nigdy nie było
Istnieliśmy tylko w moich snach
W niezmierzonych królestwach mych marzeń
A w rzeczywistości byłem tylko ja dla Ciebie
... a nie Ty dla mnie, ani my dla siebie...

„Nie przychodź...
Nie chcę byś do mnie przychodził...”

„Nie mamy już o czym rozmawiać”

Może zrobię jeszcze ten jeden krok...
... i ulżę Tobie i swym cierpieniom...

autor

Eskaton

Dodano: 2006-11-17 08:18:36

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie