Poranek

Ten wiersz powstał zupełnie przez przypadek... Na cześć porankia!^^

Cicho, cichutko,
stąpam powolutko.
Do okna się skradam,
przy parapecie siadam.

Na dworze czarno, czarnioutko
i, ach jakże, cichutko!
Księżyc nad miastem delikatnie świeci,
w łóżeczkach smacznie pochrapują dzieci.
I dorośli bujają w Snu Krainie,
kawalerzy śnią pewnie o młodej dziewczynie.

Niebo różowieje tak nagle
i księżyc szybko zwija swe żagle.
Oto... przebiega obok mnie promień-baranek...
bo razem ze słońcem wstaje poranek...

autor

Kocurek^_^

Dodano: 2006-11-09 14:52:33

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie