Portret
Na ścianie w pokoju
wisi portret w ramach
złotego koloru.
Jakby patrzy na nas
z dobroci uśmiechem
głębiej niźli ludzie.
Wspomnienia słów echem
wypowiedzianych gdzieś
czasem powracają.
Wystarczy, że spojrzę,
a moc nabierają
i niech no krzyż dojrzę...
a dźwięczy „niech wstąpi
duch twój” – tak jak
refren…
On wierzył, nie wątpił:
w Boga, ludzi, świat ten…
autor
marcepani
Dodano: 2008-04-10 19:00:51
Ten wiersz przeczytano 1207 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Świetny portret wierszem...
Krótko, miło, sympatycznie i bardzo rytmicznie...
Ten portret tyle skojarzeń wywołuje...Tak z klasą o
Nim napisałaś, bez zbędnych egzaltacji... ładny
wiersz.
Nieżle. Sylabiczny. Tylko w ostatnim wersie darował
bym sobie słowo" ten" Nie tylko przeszkadza, bo o jaki
inny świet może chodzić? to jeszcze niszczy
sylabiczność. Choć może się nie znam.
Pozdrawiam!
...bo tylko portret mówi prawdę...milczy
Piekny wiersz choc klimat tak odmienny. Sklania do
zadumy i dodaje wiary. Utwor bardzo dobrze napisany
To postać z tego portretu jakby nam dobrze znana.W
tajemniczy sposób lecz jakby się widziało tą ścianę z
uśmiechniętą postacią w ramach. Delikatnie i suptelnie
napisany wiersz.
Strasznie podobają mi sie wiersze o zdjęciach i
obrazach to taki artyzm w artyzmie :) na dodatek
ładnie napisane i niosące przesłanie bo to nie taki od
portrecik;)
Zmiana tematyki Twoich utworów i sposobu pisania mile
mnie zaskoczyła. Podoba mi się klimat, ten spokój
Twoich słów, subtelne metafory. Gratuluję, mar_cepani.
:)
W wielu katolickich rodzinach wisi Jego portret, na
który spoglądam często. Przypominam sobie słowa
wypowiadane na licznych pielgrzymkach. Czuwa nad nami.
Masz zupełną racje- mam takie odczucie często, tylko
się spojrzeć i mogę rozpoczynać mój dialog,ale wiem
zarazem że jest co raz to ciężej,gdyż są to najbliżsi
memu sercu,to są teraz,,Portrety"!Wiersz Twój brzmi
dla mnie autentycznie!