porzucony pies

czasem człowiek podobny jest do takiego porzuconego pieska ...to ja jestem teraz takim pieskiem

Porzucony pies leży na mej drodze

Ledwo biedak dycha żyje w ciągłej trwodze

Oczy zapadnięte sierść tak niezadbana

Wcześniej była lśniąca przez innych głaskana

Leży na krawędzi i jęczy z udręki

Nikt mu nie pomoże nikt nie poda ręki

Wszelkie drogowskazy przez niego wyznaczone

Zostały zmazane nagle utracone

Biedny stary pies- te niewinne oczy

Wiedzą że już teraz nic ich nie zaskoczy

Leży tam sam powoli umiera

Ból i tęsknota tak bardzo doskwiera

Dał się zwieść pozorom ufał tak bezmiernie

Teraz pozostały przeszłości życia ciernie

autor

ninek

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 21:09:23

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie