Pośród samotności
Pośród samotności głuchej ciszy...
Głosu mego nikt tu nie usłyszy...
Pośród samotności bezkresu ciemności...
Nikt u boku mego nie zagości...
Pośród samotności srogiego wyroku...
Nikt nie dotrzymuje mi kroku...
Pośród samotności...
Ja sam...
autor
BarD
Dodano: 2010-09-18 17:39:01
Ten wiersz przeczytano 603 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
.....samotność to nasza najwierniejsza towarzyszka
życia...nigdy nas nie opuszcza...pozdrawiam liści
szelestem;-)))
wśród nas sam nie będziesz, ja tu znalazłam wielu
wspaniałych ludzi...
Dobry komentarz co do treści napisała -
LiliaLeśna. Co do zapisu "wyroku - kroku" zamień jedno
na inną część mowy. Pozdrawiam
samotność u boku samotności..jakby były dwie..
Pragnienie jest połową życia; obojętność jest połową
śmierci.
w samotności zazwyczaj kroczy się samemu,nawet jeśli
obok ma się kogoś...Samotność i ból trawi się
samotnie...
wiersz o samotnym byciu,ale głos słychać To tęsknota
duszy i jej cisza Wzruszył Pozdrawiam:)
tak już w życiu jest że, dopóki idziesz z szczęciem u
boku i z sukcesem przez życie otaczaja Cie tłumy, a
kiedy dopada Cię smutek i porażka zostaje się z tym
sam na sam. przecież tak być nie powinno...
Pozdrawiam:)